Drobne praktyki, które mogą zachęcać interesariuszy/ek do nawiązywania relacji z danym miejscem. To przykład strategii angażowania społeczności, w której zainteresowane osoby przyczyniają się do zmiany lokalnej kultury pamięci, uczestnicząc w znakowaniu terenu bądź poprawie jego stanu (np. sprzątanie, sadzenie roślin) oraz są zapraszane do otoczenia opieką efektów swojej pracy (np. podlewanie roślin). Tym sposobem każda osoba, która chce dołączyć do danej wspólnoty dziedzictwa, ma coś konkretnego i namacalnego do zrobienia – coś, co tworzy i/lub wzmacnia jej związek z miejscem oraz buduje poczucie sprawczości.